De BikeTransalp
Daar stonden we dan.. terug op de plek waar het begon. Veel te groen gras bereden door TransAlp deelnemers die niet snel genoeg met hun wagen weg konden geraken uit ‘het gebergte’. Wij zittend naast de auto fiets en sporttas op de grond (ons hele hebben en houden van de afgelopen week). Die afgelopen week die voorbij leek gevlogen maar ook ‘a liftetime’ heeft geduurd. Hoe alles zo normaal lijkt zoals we het achtergelaten hadden terwijl wij het gevoel hebben nog niet wakker te willen komen uit een fantastische droom.
Nog steeds versuft, ook vermoeid (waarschijnlijk mede door de afterparty) én verloofd!
Hoe het begon…
Niet goed wetende wat ons te wachten stond vertrokken we vanuit Mayerenhofen naar het Gardameer in Italië, met de mountainbike over de alpen. En met ‘over’ bedoel ik letterlijk over de toppen van dit fameuze gebergte. En maak er maar voor een groot deel ‘Dolomieten’ van in plaats van ‘Alpen’.
Langs veel te lang durende asfalt beklimmingen die plots eindigen in … bos, waar ik stiekem maar ook zeer opvallend het achterwerk van mijn Lief zat te bestuderen hangend aan zijn zadel, en veel te snelle asfalt afdalingen die gelukkig niet plots eindigen in bos. Langs grindwegen, hals (en vingerkootje) brekende afdalingen, fiets-op-de-rug klauterpartijen, uit de filmset komende Alpenweiden, klimgeiten en euhm… klimkoeien. Witte vlinders en ook veel zwarte vlinders én ook veel, had ik het nog niet vermeld, adembenemende uitzichten… (ook dat van mijn lief zijn kont).
Puur genieten dus :-)
Van bevoorrading met een gekookt patatje, naar bevoorrading met veel watermeloen. Van ‘we verschijnen nét op tijd voor de start en proberen in de eerste startboxen te geraken’ tot ‘we ploffen in de, speciaal voor ons gereserveerde, felgroene poef met een door Tom gecreëerde vruchten recovery shake en komen hier het eerste halfuur niet meer uit’. Van stinkende snikhete sportzaal naar met muggenverheven waskot (van een turnzaal). Van Shimano herstel wachtrij tot gratis wasservice (die ons al van heel ver zagen komen). Van uitgebreid buffet naar pasta of… pasta. Van “ik kan hier de hele dag onvermoeid rondfietsen” tot het aftellen van die fucking laatste hoogtemeters van die ‘wanne be’ berg waarbij na elke bocht nog steeds geen top te zien is! Van zeer steile tandenknarsende beklimmingen tot dat verwachte heerlijke duwtje in de rug (dankje mijn liefje). Van onzekerheid, pijn, vermoeidheid, duizeligheid, bezorgdheid, verbetenheid naar vrijheid, uitzinnigheid, tot op het bot doordringende contentement-heid…
Van verliefdheid naar onverschrokken eeuwige (ver)liefd(e)(heid)
